ยอดเชฟตัวจิ๋วแห่งแดนมังกร แม้มือซ้ายไร้นิ้วก็ไม่เคยเป็นอุปสรรค

สำนักข่าว South China Morning Post รายงานเรื่องราวสุดประทับใจของเด็กชายวัย 4 ปี ที่บอกกับเพื่อนว่า ๆ “ที่ต้องเสียนิ้วไป เพราะปกป้องแม่จากไดโนเสาร์”

---ชีวิตที่ต้องก้าวต่อไป---

คุณแม่สกุลเฉิน ให้สัมภาษณ์กับ Yangtze Evening News ระบุว่า ลูกชายวัย 4 ปีคนนี้ มีชื่อเล่นว่า “เซินเซิน” เขาเกิดมาโดยไม่มีนิ้วบนมือข้างซ้าย 

แต่ถึงอย่างนั้น เด็กชายกลับสามารถก้าวผ่านความยากลำบากที่เกิดจากความพิการ และทำกิจวัตรประจำวันได้ด้วยตัวเอง อาทิ แต่งตัว และปอกผลไม้ 

เฉิน คุณแม่ชาวเมืองลั่วเหอในมณฑลเหอหนาน ทางตอนกลางของจีน กล่าวว่า เธอถ่ายวิดีโอนี้ขณะที่ลูกชายอยากรู้วิธีทำเกี๊ยว และขอให้เธอปล่อยให้เขาลองทำเกี๊ยวด้วยตัวเอง

“เขามีความสุขมากที่ได้กินเกี๊ยวฝีมือตัวเอง” ผู้เป็นแม่ กล่าว

---“เซินเซิน” ยอดฝีมือ---

วิดีโอดังกล่าวของเซินเซิน มียอดเข้าชมมากกว่า 2 ล้าน หลาย ๆ คนเรียกเซินเซินว่าเป็นยอดฝีมือในการทำเกี๊ยว เขาทั้งนวดแป้ง ห่อและใส่ไส้เกี๊ยวด้วยตัวเอง

“ช่างเป็นเด็กที่น่ารักและขยันอะไรอย่างนี้ สู้ต่อไปนะ” ความคิดเห็นของผู้ชมคนหนึ่ง

เฉิน กล่าวว่า เธอและสามีรู้สึกผิดกับความพิการทางร่างกายของเซินเซิน

“พวกเรามักรู้สึกเศร้า เพราะเซินเซินเกิดมาเพราะเราทั้งคู่ แต่เรากลับไม่สามารถมอบร่างกายที่แข็งแรงให้เขาได้” ผู้เป็นแม่ กล่าว

“เราเลือกที่จะเผชิญหน้ากับความพิการแทนที่จะปกปิดมันไว้ เราปลูกฝังให้เขาเป็นเด็กที่มีความมั่นใจ และหวังว่า ในอนาคตเขาจะไม่สนใจว่าคนอื่นจะมองเขาอย่างไร” เธอ กล่าวเสริม

---ทักษะชีวิตจากแม่สู่ลูก---

เฉินกล่าวว่า เธอได้สอนทักษะชีวิตขั้นพื้นฐานแก่ลูกชาย และว่า แม้งานง่าย ๆ สำหรับคนธรรมดา ก็ถือเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่สำหรับเซินเซิน

“บางอย่าง ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหน ก็ยังไม่สามารถทำได้  เขาเลยต้องขอให้ฉันช่วย” เฉินกล่าว 

“ฉันเจ็บปวดหัวใจ บางครั้งเลยยื่นมือเข้าไปช่วยเขา แต่ครั้งต่อไปฉันจะให้เขาลองทำด้วยตัวเอง และเพราะวิธีนี้ เขาจึงค่อย ๆ เข้าใจทักษะหลาย ๆ อย่างมากขึ้น” 

เธอเสริมว่า “พอเริ่มทำอะไรด้วยตัวเองได้สักอย่าง เขาจะไม่ร้องขอความช่วยเหลือ เพราะเขาชอบลงมือทำด้วยตัวเอง”

---ไดโนเสาร์อย่าทำร้ายแม่!---

ปีที่แล้ว เซินเซินเริ่มเข้าโรงเรียนอนุบาล เพื่อนร่วมชั้นหลายคนมองว่า เขาแปลกประหลาด

เซินเซินบอกกับเพื่อน ๆ ว่า “ที่มือฉันเป็นแบบนี้ เพราะปกป้องแม่จากไดโนเสาร์แหละ” เรื่องจบลงโดยที่เด็กบางคนชื่นชมเซินเซิน 

เธอกล่าวว่า เธอมักจะอัปโหลดวิดีโอเกี่ยวกับชีวิตประจำวันของลูกชายบนโซเชียลมีเดีย และหวังว่าความสนใจเหล่านี้จะเป็นแรงกระตุ้นให้กับเขา แต่เฉินไม่ต้องการความสงสาร เพราะ “ลูกชายของเธอมีความสุขดี”

“เมื่อเขาโตขึ้นและต้องเผชิญกับความผิดหวัง เขาสามารถย้อนกลับมาดูวิดีโอพวกนี้ได้ จะได้รู้ว่าตอนที่ยังเป็นเด็ก เขายอดเยี่ยมแค่ไหน” เฉิน กล่าว

—————

แปล-เรียบเรียง: พัชรี จันทร์แรม

ภาพ: Handout