ทำไม "จระเข้" อาละวาด-บุกถิ่นมนุษย์ สังหารผู้คนในอินโดนีเซีย เสียชีวิตสูงสุดในโลก

สังคมออนไลน์ในอินโดนีเซียเอง เผยให้เห็นจระเข้บุกทำร้ายคนมากขึ้น จนสร้างความขวัญผวากันไปทั้งประเทศ

โดยเฉพาะตามหมู่บ้านที่อยู่ใกล้กับแม่น้ำ ยกตัวอย่าง หมู่บ้านหลายแห่งริมแม่น้ำบูดงบูดง ในสุลาเวสีตะวันตก ซึ่งเป็นจุดที่แม่น้ำเชื่อมต่อกับทะเล  

ชาวบ้านที่นี่อาศัยอยู่ร่วมกับจระเข้น้ำเค็มมานาน รวมถึงช่วยอนุรักษ์จระเข้ด้วย เพราะเป็นสัตว์คุ้มครองของอินโดนีเซีย 

แต่เมื่อ 12 ปีก่อน เหตุจระเข้ทำร้ายคนก็เพิ่มมากขึ้น กลายเป็นที่กล่าวขานของชาวบ้าน  

จระเข้อาศัยตั้งแต่ต้นน้ำ สู่ทางน้ำต่าง ๆ รวมถึงแหล่งน้ำที่เด็ก ๆ ชอบลงไปว่ายเล่นกันด้วย

หญิงวัยกลางคนคนหนึ่ง เจอจระเข้ยาว 4 เมตรกัดทั่วร่างกาย ตอนที่เธอกำลังไปทิ้งขยะ ไม่ไกลจากบ้าน

ดีที่สามีพุ่งใช้นิ้วทิ่มตา และต่อสู้ จนเธอรอดมาได้ แต่ก็บาดเจ็บสาหัส

"ฉันกลัวมาก ไม่กล้าไปชายหาด หลังบ้านก็ไม่กล้าเหยียบ มันบอบช้ำจิตใจมาก ฉันเตือนลูก ๆ ไม่ให้ไปใกล้แม่น้ำ

หรือไปตกปลา ฉันถูกกัดก็พอแล้ว จะไม่ปล่อยลูก ๆ ให้ถูกกัดแน่" มูนิร์ปา เหยื่อจระเข้กัด กล่าว

นี่ไม่ใช่เรื่องปกติตามธรรมชาติ และอาจเป็นเพราะมนุษย์เราเองด้วย

เพราะเหตุจระเข้ทำร้ายคน เกิดขึ้นไล่เลี่ยกับการปลูกปาล์มน้ำมันบริเวณต้นน้ำ ซึ่งบริษัทบางแห่ง ได้ขุดลอกคลองเทียม แต่กลายเป็นว่า คลองเทียมนี้ เป็นช่องทางให้จระเข้พลัดหลงเข้ามาใกล้ชุมชนมากขึ้น  

ชาวบ้านจึงต้องจัดเวรยาม คอยลาดตระเวนตรวจตราจระเข้มากขึ้น เพราะวันดีคืนดี มันก็ลงไปยังบ่อกุ้งและบ่อปลาด้วย  

ซ้ำร้าย จระเข้น้ำเค็ม เป็นสัตว์คุ้มครองตามกฎหมายอินโดนีเซีย นั่นหมายความว่า การล่าพวกมันทำไม่ได้อย่างเสรี และในเมื่อจระเข้เป็นสัตว์นักล่าลำดับบนของห่วงโซ่อาหาร ปริมาณของมันก็มีแต่จะเพิ่มขึ้น  

แล้วคุณล่ะคิดอย่างไร หากวิกฤตจระเข้อาละวาด มาเกิดในไทยบ้าง และเราก็ฆ่าพวกมันไม่ได้ เพราะผิดกฎหมาย