23 มิถุนายน พ.ศ. 2411 คริสโตเฟอร์ ลาแทม โชลส์ จดสิทธิบัตรเครื่องพิมพ์ดีด

23 มิถุนายน พ.ศ. 2411 คริสโตเฟอร์ ลาแธม โชลส์ นักประดิษฐ์ชาวสหรัฐอเมริกา จดสิทธิบัตรเครื่องพิมพ์ดีดสิ่งประดิษฐ์ที่มีผลกระทบสำคัญต่อการพัฒนาและเปลี่ยนแปลงโลกในหลาย ๆ ด้าน เครื่องพิมพ์ดีดช่วยเพิ่มความเร็วในการพิมพ์เอกสาร ทำให้สามารถผลิตงานเขียนและเอกสารต่าง ๆ ได้มากขึ้นและเร็วขึ้นเมื่อเปรียบเทียบกับการเขียนด้วยมือ 

แนวคิดการพัฒนาเครื่องพิมพ์ในอดีต

ความพยายามพิมพ์ตัวอักษรของมนุษย์สามารถสืบย้อนไปได้ถึงช่วง พ.ศ. 601-700 คาดว่าเกิดขึ้นในบริเวณแหล่งอารยธรรมที่เป็นปัจจุบันอยู่ในพื้นที่ประเทศจีน ด้วยตัวพิมพ์ที่ทำจากไม้ก่อนพัฒนาเป็นโลหะที่แข็งแรง ต่อมาในช่วงปี พ.ศ. 2093 โยฮันเนส กูเตนแบร์ก ประสบความสำเร็จในการพัฒนาเครื่องพิมพ์ตัวอักษร 

หลังจากนั้นไม่นานในปี พ.ศ. 2119 เครื่องประทับตัวอักษรลงกระดาษที่มีชื่อว่า สคริตทูล่า ทาติเล่ (Scrittura Tattile) ถูกพัฒนาขึ้นโดยช่างพิมพ์ชาวอิตาลีชื่อ ฟรานเซสโก รัมปาเซทโต (Francesco Rampazetto) มีลักษณะเป็นเครื่องปั๊มตัวอักษรโดยใช้แรงกด แต่ยังมีลักษณะแตกต่างจากเครื่องพิมพ์ดีดในปัจจุบัน

จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2157 วิศวกรชาวอังกฤษที่มีชื่อว่า เฮนรี่ มิลล์ (Henry Mill) ได้นำเสนอแนวคิดสิ่งประดิษฐ์ที่สามารถพิมพ์ตัวอักษรได้อย่างรวดเร็วคล้ายเครื่องพิมพ์ดีด อย่างไรก็ตาม ยังไม่พบหลักฐานว่าเฮนรี่ มิลล์ (Henry Mill) ได้สร้างเครื่องพิมพ์ดีดตามที่เขานำเสนอขึ้นมาด้วยหรือไม่ 

การประดิษฐ์เครื่องพิมพ์ดีด

ในปี พ.ศ. 2411 คริสโตเฟอร์ ลาแธม โชลส์ นักประดิษฐ์ชาวสหรัฐอเมริกา ได้รับแรงบันดาลใจในการพัฒนาเครื่องพิมพ์ดีดมาจากการอ่านบทความในวารสาร Scientific American ซึ่งบรรยายถึงเครื่องจักรที่สามารถพิมพ์ตัวอักษรได้ในประเทศอังกฤษ บทความดังกล่าวทำให้เขาพัฒนาเครื่องพิมพ์ดีดที่มีการทำงานที่ง่ายขึ้นเพื่อวางจำหน่ายเชิงพาณิชย์ โดยเขาเริ่มต้นการพัฒนาร่วมกับเพื่อนร่วมงานอีก 2 คน คือ คาร์ลอส กลิดเดน (Carlos Glidden) และซามูเอล ซูเล (Samuel Soule)  

โชลส์และทีมงานได้ทำการปรับปรุงกลไกการทำงานของเครื่องพิมพ์ดีด โดยพัฒนาให้ตัวอักษรที่ถูกกดสามารถพิมพ์ลงบนกระดาษได้อย่างถูกต้องและชัดเจน กลไกการพิมพ์ใช้แถบหมึกและคันโยกที่ทำให้ตัวอักษรถูกกดลงบนกระดาษ โชลส์และทีมงานได้ทำการทดสอบต้นแบบเครื่องพิมพ์ดีดหลายครั้ง เพื่อปรับปรุงและแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่พบ การทดลองเหล่านี้เป็นส่วนสำคัญในการพัฒนาเครื่องพิมพ์ดีดให้มีประสิทธิภาพและใช้งานได้จริง

แป้นพิมพ์บนเครื่องพิมพ์ดีดที่พัฒนาโดยคริสโตเฟอร์ ลาแธม โชลส์ เรียกว่าแป้นพิมพ์ QWERTY ซึ่งมีการเรียงตัวอักษรที่พิมพ์ได้ง่ายรวมไปถึงตัวสัญลักษณ์ต่าง ๆ ที่ใช้งานได้ง่าย ซึ่งแป้นพิมพ์ QWERTY ยังเป็นรูปแบบแป้นพิมพ์ที่ถูกใช้งานบนคอมพิวเตอร์ในยุคปัจจุบัน โดยใช้การเรียงของตัวอักษรบนแป้นพิมพ์ ดังนี้ 

แถวบนสุด: Q W E R T Y U I O P
แถวกลาง: A S D F G H J K L ;
แถวล่าง: Z X C V B N M , . /

ในปี พ.ศ. 2416 โชลส์และเพื่อนร่วมงานได้ขายสิทธิบัตรเครื่องพิมพ์ดีดให้กับบริษัท อี เรมิงตัน แอนด์ ซันส์ (E. Remington and Sons) ซึ่งเป็นผู้ผลิตอาวุธปืนและจักรเย็บผ้า บริษัท เรมิงตัน (Remington) ได้นำเครื่องพิมพ์ดีดไปปรับปรุงและผลิตในเชิงพาณิชย์ภายใต้ชื่อเครื่องพิมพ์ดีด เรมิงตัน (Remington) ทำให้เครื่องพิมพ์ดีดกลายเป็นที่นิยมและใช้งานในวงกว้าง 

เครื่องพิมพ์ดีดที่พัฒนาโดยโชลส์มีผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อการพิมพ์เอกสาร และการทำงานในสำนักงานของมนุษย์ แม้กระทั่งแป้นพิมพ์บนคอมพิวเตอร์ในยุคนี้ ซึ่งช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการพิมพ์ และเปิดโอกาสให้ผู้คนมากมายเข้ามาทำงานสร้างสรรค์บทความ ข้อมูลที่มีประโยชน์มากมาย

ที่มาของข้อมูล Wikipedia.org, Britannica 

ที่มาของรูปภาพ Wisconsin Historical Society