ประเทศไทยมีคนดีเยอะ แต่คนขี้โกงมากกว่าคนดี ประเทศจึงมีปัญหา

เรามีปัญหาเรื่องความซื่อสัตย์ เรามีศรีธนญชัยไปค่อนประเทศ แต่ศรีธนญชัยเป็นคนเห็นแก่ตัว อะไรที่เป็นผลประโยชน์ก็จะยึดตรงนั้นเป็นเกณฑ์ ประเทศไทยมีคนดีก็เยอะนะแต่คนที่มันขี้โกงมันมากกว่าคนดี ฉะนั้นประเทศจึงมีปัญหา

 

ต้นทุนประเทศที่สูงกว่าชาติอื่น

ต้นทุนการพัฒนาประเทศของเราในทุกอย่างสูงกว่าที่อื่น อย่างงบประมาณแต่ละบาทแต่ละสตางค์กว่าจะได้มาต้องผ่านการเรียกเก็บภาษี แล้วก็เกิดมีคอร์รัปชันเพราะคนที่้ต้องจ่าย ก็อยากจะจ่ายน้อย จึงมีการหยอดมีการให้ผลประโยชน์กับคนเก็บ ฉะนั้นตรงนั้นกว่าจะได้มา 100 บาท ต้นทุนจริง ๆ แล้วเนี่ยมันมากกว่า 100 บาท

ในขณะเดียวกันงบประมาณเอาไปใช้ก่อสร้างอะไรต่าง ๆ ทุกอย่างออกไป 100 บาท กว่าจะไปถึงสิ่งก่อสร้างนั้นหายไปกว่า 40 % และมันเป็นแบบนั้นทุกแห่ง เลยส่งผลทำให้ต้นทุนในการพัฒนาประเทศของเราสูงกว่าสิงคโปร์ สูงกว่าประเทศจีน สูงกว่าญี่ปุ่น สูงกว่าเกาหลี และเป็นเหตุผลที่ทำให้ประเทศเราเจริญสู้คนอื่นไม่ได้ 

 

40 ปีที่แล้วประเทศไทยเจริญกว่าเกาหลีเพราะเขาอยู่ในสงครามเกาหลี เมื่อ 70 ปีที่แล้วไต้หวันก็เพิ่งย้ายมาจากประเทศจีนก็เรียกว่ายากจน สิงคโปร์นั้นก็เพิ่งเริ่มสร้างประเทศ จีนนั้นแทบจะไม่มีอะไรเลยเมื่อ 40 ปีที่แล้ว 

 

แต่วันนี้เขาแซงประเทศไทยไปหมดเพราะว่าต้นทุนในการพัฒนาประเทศของเขานั้นต่ำกว่าประเทศไทยนั่นก็หมายความว่าคอร์รัปชันเขาน้อยกว่าเรานั่นเอง ที่ไหนในประเทศไทยไม่มีคอรัปชันยังนึกไม่ออก ไม่ว่าจะหน่วยงานราชการ คนข้าราชการที่รักและทำให้ประเทศมีเยอะ แต่ส่วนใหญ่ต้องการอำนาจบารมี ต้องการผลประโยชน์ 

 

คอร์รัปชันมีทุกแห่งแม้แต่ใน ‘อมตะ’

แม้ในอมตะเองก็มีคอร์รัปชัน ผมให้ความสำคัญตรงนี้มากที่สุด ใครจะทำผิด 5 ครั้ง 10 ครั้ง ไม่เป็นไร แต่ถ้ามีคอรัปชัน 1 ครั้ง ผมลงโทษอย่างหนัก ทั้งไล่ออก จับไปเข้าคุก อันนี้เป็นสิ่งที่ทำอมตะรับไม่ได้ ไม่มีอะไรในโลกที่เรียกว่า 100% เมื่อมันเจอปัญหาแล้วก็แก้ให้ถูกต้อง เพราะเรามีนโยบายเรื่องความโปร่งใส เรื่องความซื่อสัตย์ผมคิดว่าถ้าเกิดว่าองค์กรใด ๆ ยอมรับในความซื่อสัตย์ เราก็มั่นคง

อมตะกู้เงินแบงค์โดยที่ไม่มีหลักทรัพย์ค้ำประกันเลยเมื่อประมาณ 20 ปีที่แล้ว ปี 2004 เราก็ไม่ได้มีอะไรที่จะต้องค้ำประกันได้ เราสามารถที่จะกู้เงินแบงค์ได้โดยไม่มีอะไรค้ำประกัน วันนี้เราติดหนี้แบงค์เกือบ 20,000 ล้านบาท ก็ไม่มีอะไรค้ำประกันเลยแม้แต่นิดเดียว

 

ถามว่าทำไมแบงค์เขาให้เรากู้เงิน เพราะเขาเชื่อถือว่าอมตะนั้นมีความอมตะอย่างแท้จริง เราทำอะไรก็แล้วแต่ จะยืนอยู่บนพื้นฐานของความถูกต้อง มีเหตุผล นั่นคือความซื่อสัตย์ที่เรามี ซึ่งในโลกนี้ไม่มีอะไรจะดีประเสริฐกว่าการทำดี ทำให้ไม่ได้เห็นผลปุ๊บปั๊บ แต่มันเกิดความเชื่อถือ เชื่อมั่น ความดีเป็นสิ่งไม่ตายแม้เราจะไม่อยู่แล้ว องค์กรเรา ชื่อถือเราก็ยังเป็นเครดิต ไม่ว่าจะทำอะไรกิจการใดต้องยึดถึงความดี 

 

ไทยต้องเลียนแบบสิงคโปร์และจีน

ในโลกเรามีประเทศทั้งหมดสัก 200 ประเทศ ส่วนใหญ่ที่ไม่มีคอร์รัปชันจะเป็นประเทศอยู่ในสแกนดิเนเวีย แต่ในเอเชียก็คือสิงคโปร์ ทุกคนอยากจะไปสิงคโปร์ ย้อนกลับไปประมาณสัก 5 ปีก่อนกว่า 60% มุ่งไปลงทุนที่สิงคโปร์ ปัจจุบันก็ยังมีถึง 50% อยู่ในสิงคโปร์ สิงคโปร์จึงเป็นตัวอย่างประเทศที่เราควรจะเอาเป็นแบบอย่าง 

ต้นแบบอีกประเทศหนึ่งผมว่าประเทศจีน ก่อนหน้านี้ไม่มีประเทศไหนในโลกที่จะมีคอรัปชันมากเท่ากับประเทศจีนเพราะคนจีนเห็นแก่ตัว คนจีนเอาแต่ผลประโยชน์แต่ 10 ปีที่แล้วสีจิ้นผิงขึ้นมาขึ้นมาเนี่ย สีจิ้นผิงจับเข้าคุกหมด 

 

ก่อนหน้านี้เขาพูดว่าถ้าอยากร่ำรวยอย่ามาทำงานราชการในประเทศจีน เพราะว่าถ้าโกงนะเมื่อไหร่ต้องติดคุกอย่างแน่นอน แล้วไม่นานมานี้ก็ประกาศขึ้นมาอีกบอกว่าใครโกงเกิน 3 ล้านหยวนจะถูกประหารชีวิต แต่ประเทศไทยนี่โกงเป็นพัน ๆ หมื่น ๆ ล้าน เราไม่เห็นพวกเขาจะเข้าคุก 

 

เขามีโปรแกรมอย่างหนึ่งคือ คนที่จะส่งลูกไปเรียนต่างประเทศ ต้องมาลงทะเบียน ถ้าใครจะลงทะเบียนแล้วตอบไม่ได้ว่า เขารับเงินเดือนจากข้าราชการแล้วเอาเงินที่ไหนมาส่งลูกไปเรียน ไปลงทุน ตอบไม่ได้ก็ต้องติดคุก แล้วพอเข้าคุกก็โดนสอบสวน และสืบไปหาต้นตอคนที่จ่ายเงินให้เขาอีก ก็ทำให้โดนจับเข้าคุกไปล้านกว่าคน 

 

วันนี้ข้าราชการเราถามว่ามีบ้านใหญ่โตมีเงินตั้งเยอะตั้งแยะเนี่ย เราคิดที่จะสอบสวนพวกเขาแบบคนจีนบ้างไหม เราไม่ได้ทำ ตรงนี้ก็เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี ประเทศเรากำลังยืนอยู่บนความไม่ถูกต้อง ยืนอยู่บนความเน่าเฟะของคำว่าเครดิต

 

ประเทศไทยเราไม่ต้องไปคิดถึงวิธีการจัดการคอร์รัปชันหรอก อย่าไปคิดเลยว่าจะต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้เพื่อเป็นมาตรฐานของคนไทย แนะนำให้ไปก๊อปเขามาเลย ผมคิดว่าถ้าไปก็อปมาเมื่อไร ไทยจะเปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือแล้วต้นทุนการพัฒนาประเทศเราจะถูกลงกว่านี้อีกเยอะเลยทีเดียว

ทุกอย่างเริ่มจากที่คน เรามีเงื่อนไขที่ดีกว่าสิงคโปร์เป็นสิบเป็นร้อยเท่า ขนาดประเทศที่เราใหญ่กว่าสิงคโปร์และความอุดมสมบูรณ์เนี่ย เราก็อุดมสมบูรณ์มากกว่าสิงคโปร์เป็นสิบ ๆ เท่า ในน้ำมีปลาในนามีข้าวใช่ไหม

 

แต่การจะแก้ไขเรื่องของประเทศไทยเนี่ยจะทำยังไงมันอยู่ที่ผู้บริหาร ผู้บริหารมันคือ “ต้นแบบ” ถ้าผู้นำครอบครัวเป็นคนที่มีหลักการหลักเกณฑ์อย่างถูกต้อง คนในครอบครัวก็จะเป็นคนดีจะเป็นคนที่ซื่อสัตย์ แต่ถ้าหัวหน้าครอบครัวเป็นโจรเล่นการพนันโกหกหลอกลวงนะ คนในครอบครัวก็เป็นอย่างนั้นเช่นเดียวกัน ซึ่งประเทศเรามีปัญหาก็เพราะเรามีผู้บริหารประเทศเป็นคนแบบนั้น

 

ถ้าวันนี้เรามาคิดใหม่มันไม่มีอะไรสายสำหรับวันนี้ ถ้าทุกคนมาเริ่มดูว่า เราหาผู้นำที่เรียกว่าพูดกับทำตรงกันและเป็นคนดี วันนี้การหาเสียงโกหกพกลมกันเยอะแยะ แต่เขาก็ยังเข้ามาได้ก็เพราะอะไร ก็เพราะเรื่องของการใช้เงินการสร้างผลประโยชน์ทางด้านการเมือง

 

ถ้าเรามาดูว่าเราหาคนที่เขารักประเทศ เป็นคนที่มีความสามารถและเป็นคนแบบ ‘ลีกวนยู’ และ ‘สีจิ้นผิง’  ประเทศเราจะดีกว่านี้ มันไม่มีอะไรที่จะทำเสร็จเหมือนสร้างกรุงโรมคืนเดียวได้หรอก มันก็ต้องค่อย ๆ ไป แต่มันจะดีขึ้นดีขึ้นแล้วก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ผู้นำต้องไม่เป็นคนพูดปด ต้องพูดและทำเหมือนกัน คนไทยไม่มีอะไรทำไม่ได้หรอกแต่เราไม่ทำ เราไม่ทำเพราะเรื่องผลประโยชน์ทับซ้อนที่ก่อให้เกิดปัญหา ทำให้ประเทศเรามันเป็นในวันนี้เช่นทุกวันนี้

 

สิ่งเหล่านี้ทุกคนในสิงคโปร์เขาเข้าใจ แล้วผู้นำดี องค์กรก็ดี ทุกคนก็ดี มีความคิดเป็นอย่างนี้กันหมด ประเทศเขาเลยมีต้นทุนที่ต่ำ และเชื่อว่าต่อไปสิงคโปร์ต้นทุนพัฒนาประเทศจะถูกที่สุดในโลก แล้วก็เขาจะมีความมั่นคงที่สุดในโลก

 

ความซื่อสัตย์ทำให้คนมั่นใจสิงคโปร์ ความมั่นใจทำให้ต้นทุนของการพัฒนาประเทศสิงคโปร์ถูกลง วันนี้คนมีเงินคนที่เขาอยากจะสงบสุขก็อยากไปอยู่สิงคโปร์กันทั้งนั้น ดังนั้นถ้าเราเอาความซื่อสัตย์เป็นที่ตั้งความซื่อสัตย์นั้นก็จะสร้างความเชื่อมั่นสร้างเครดิตให้กับเรา เราสามารถที่จะเดินไปสู่ความสำเร็จได้ไม่ยาก 

 

อย่างผมเองยึดมั่นถือมั่นอยู่ในเรื่องของความซื่อสัตย์ความถูกต้องความ มีเหตุผล ความยุติธรรม วันนี้ผมมีความรู้สึกว่าทำไมเรามายืนอยู่ตรงนี้ได้ ก็เป็นเพราะว่าผลของการที่เราทำไงนะมันนำไปสู่การเป็นเครดิตเป็นความเชื่อมั่น แล้วเราทำอะไรเมื่อมีปัญหาเราไม่เคยหลีกหนีปัญหาแค่นั้น

 

สิ่งที่บอกมาเนี่ยมันก็คือความถูกต้องนั่นเอง ฉะนั้นมันก็ทำให้เราประสบความสำเร็จในกิจการงาน แล้วเราก็มีเงินมีทองและเมื่อมีเงินมีทองเสร็จแล้วก็ต้องรู้จักกันแบ่งปัน เราต้องมาคิดนะว่าเงินในกระเป๋าเรา ถ้าเราไม่ได้ใช้ ไม่ใช่ของเราแล้วเงินนี้มันมาจากไหนล่ะ ก็มาจากสังคมนี้แหละ ฉะนั้นเงินเนี่ยมันมาจากสังคมนี้มันควรจะคืนไปสู่สังคม