นายแพทย์ยงยศ ธรรมวุฒิ อธิบดีกรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ เปิดเผยถึงสถานการณ์ไข้หวัดใหญ่ในประเทศไทย ตั้งแต่เดือนตุลาคม 2567 ถึงเดือนมกราคม 2568 โดยพบว่าไข้หวัดใหญ่ชนิด A/H1N1 (pdm09) มากที่สุด คิดเป็นสัดส่วนร้อยละ 39.46 รองลงมาคือไข้หวัดใหญ่ชนิด B(Victoria) ร้อยละ 34.86 และไข้หวัดใหญ่ชนิด A(H3N2) ร้อยละ 25.68 การตรวจสอบสายพันธุกรรมในประเทศไทยโดยใช้เทคนิค Whole Genome Sequencing พบว่าสายพันธุ์ที่ระบาดในประเทศมีความสอดคล้องกับแนวโน้มทั่วโลก
สำหรับประสิทธิภาพของวัคซีนในการป้องกันนั้น องค์การอนามัยโลก (WHO) ได้ประกาศสายพันธุ์วัคซีนป้องกันไข้หวัดใหญ่สำหรับซีกโลกใต้ ปี 2025 ซึ่งผลการวิเคราะห์พบว่าสายพันธุ์ที่ระบาดในประเทศไทย ตรงกับวัคซีนที่ใช้ในปี 2025 ดังนั้น วัคซีนไข้หวัดใหญ่ที่ใช้อยู่ในไทยยังคงสามารถป้องกันเชื้อไข้หวัดใหญ่ที่ระบาดในประเทศได้อย่างมีประสิทธิภาพ
สรุปข่าว
ขณะที่สถานการณ์ของเชื้อดื้อยานั้น นายแพทย์ยงยศ ระบุว่า เชื้อไข้หวัดใหญ่ที่แยกได้จากตัวอย่างผู้ป่วยที่มีอาการคล้ายไข้หวัดใหญ่ ปอดบวม ปอดอักเสบ ที่ส่งมายังห้องปฏิบัติการของสถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์สาธารณสุข กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ระหว่างเดือนตุลาคม 2567 ถึงเดือนมกราคม 2568 พบยีนบ่งชี้ต่อการดื้อยาโอเซลทามิเวียร์ในไข้หวัดใหญ่ชนิด A(H1N1) pdm09 ร้อยละ 1.9 ส่วนเชื้อไข้หวัดใหญ่ตามฤดูกาลชนิด A(H3N2) และไข้หวัดใหญ่ชนิด B ยังไม่พบยีนบ่งชี้ต่อการดื้อยาโอเซลทามิเวียร์
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากประเทศไทยมีการใช้ยาต้านไวรัสโอเซลทามิเวียร์เป็นหลัก ดังนั้นการเฝ้าระวังเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ดื้อยาจึงจำเป็นต้องทำอย่างต่อเนื่อง เพื่อนำข้อมูลนี้มาใช้ประโยชน์ในการจัดทำคำแนะนำการเลือกใช้ยาให้เกิดประสิทธิผล ตลอดจนการวางแผนสำรองยาต้านไวรัสที่เหมาะสมกับประเทศไทยต่อไป
ที่มาข้อมูล : กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์
ที่มารูปภาพ : TNN
Chayapha Pak.
(chayapha_pak)