“เพื่อนที่ระลึก” กับตึกสาทรยูนีค หวนนึกถึงอดีตที่ยังไม่จบ

“เพื่อนที่ระลึก” เรื่องผีที่หลอนด้วยความทรงจำ

ในบรรดาหนังผีไทยหลายสิบเรื่อง เพื่อนที่ระลึก (2560) ไม่ใช่หนังที่มีผีโผล่บ่อย หรือเสียงเอฟเฟกต์ดังลั่นเพื่อทำให้คนดูสะดุ้ง แต่มันหลอกหลอนด้วย “อดีต” และ “คำสัญญา” ที่ค้างคา หนังเรื่องนี้เลือกเล่าเรื่องผีในแบบจิตวิทยา ผ่านชีวิตของหญิงสาวสองคนที่เติบโตมาในยุคเศรษฐกิจต้มยำกุ้ง

ทั้งคู่เป็นลูกนักธุรกิจที่ได้รับผลกระทบจากวิกฤตปี 2540 และตัดสินใจจะจบชีวิตลงพร้อมกันใน “ตึกที่ยังสร้างไม่เสร็จ” แต่เมื่อมีเพียงคนเดียวที่รักษาคำสัญญา ผีที่ตามมาจึงไม่ใช่แค่ผีจากความตาย แต่คือผีจาก “อดีตที่ยังไม่จบ”

และฉากหลักของเรื่องนี้ ก็คือ “ตึกสาทรยูนีค” — ตึกที่มีตัวตนจริง กลางกรุงเทพมหานคร

ตึกสาทรยูนีค โครงสร้างที่ไม่มีใครกล้าแตะ กับความทรงจำที่ไม่มีใครลืม

ตึกสูง 47 ชั้นริมถนนเจริญกรุงแห่งนี้ เริ่มก่อสร้างในยุคฟองสบู่ แต่พังทลายลงทันทีเมื่อเศรษฐกิจล้มในปี 2540 โครงการทั้งหมดต้องหยุดกลางคัน กลายเป็นตึกร้างขนาดยักษ์ที่โดดเด่นท่ามกลางวิวเมือง

ใน เพื่อนที่ระลึก ตึกนี้ไม่ได้เป็นแค่ฉากประกอบภาพยนตร์ แต่กลายเป็น “ตัวละคร” สำคัญที่แบกรับอดีต เศรษฐกิจ ความสัมพันธ์ และคำมั่นที่ไม่สมบูรณ์ของตัวละครเอก

ด้วยโครงสร้างที่ยังไม่เสร็จ ความว่างเปล่าที่ไม่ถูกเติมเต็ม และความสูงตระหง่านที่กลับไม่มีใครกล้าเข้าใกล้—ตึกนี้จึงสะท้อน “จิตใต้สำนึกของสังคมไทย” ที่เคยพัง และยังไม่เคยฟื้นเต็มร้อย

จากหนังสู่ความจริง เมื่อแผ่นดินไหวปลุกภาพจำ

วันที่ 28 มีนาคม 2568 เกิดแผ่นดินไหวขนาด 8.2 จุดศูนย์กลางอยู่ในเมียนมา แต่แรงสะเทือนรับรู้ได้ในกรุงเทพฯ โดยเฉพาะย่านสาทร สีลม และบางรัก

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนจะโพสต์ถามถึงตึกสูงต่างๆ ว่ายังปลอดภัยหรือไม่ แต่สิ่งที่ทำให้หลายคนสะดุด คือชื่อของ “ตึกสาทรยูนีค” กลับมาปรากฏอีกครั้ง พร้อมกับความรู้สึก “ค้างคา” ที่ยังไม่ได้รับคำตอบ

แรงสั่นสะเทือนในวันนั้น จึงไม่ใช่แค่แรงจากธรรมชาติ แต่มันปลุกความทรงจำของหนังเรื่องหนึ่ง และตึกแห่งหนึ่ง ที่ยัง “รอจบบท”

คำถามที่ยังไม่มีคำตอบ เราจะทำอย่างไรกับอดีตที่ยังอยู่ตรงหน้า?

แม้จะผ่านไปหลายทศวรรษ ตึกนี้ก็ยังอยู่ ไม่มีใครเข้าใช้ ไม่มีใครกล้าทุบ และไม่มีใครกล้าฟื้น—ไม่ต่างจากคำมั่นในหนัง ที่ไม่เคยได้คลี่คลาย

ในวันที่เกิดแผ่นดินไหว หนัง เพื่อนที่ระลึก จึงกลับมา “หลอกหลอน” ไม่ใช่เพราะผี แต่เพราะมันเตือนเราว่าอดีตที่ยังไม่ถูกเยียวยา อาจย้อนกลับมาทวงในเวลาที่เราไม่ทันตั้งตัว

บางที “ตึก” ก็ไม่ใช่แค่สิ่งก่อสร้าง แต่เป็นคำถามค้างคา

บางที “หนังผี” ก็ไม่ใช่แค่ความบันเทิง แต่เป็นกระจกสะท้อนใจคน

และบางที… เราอาจยังไม่พร้อมจะจบบทของ “เพื่อนที่ระลึก” จริงๆ